Mitrovica

šer: Da putujem šeru Mitrovici (SANU IV, 47:10)

šeher: Doklen dođeš šeher-Mitrovici (SANU III, 17:42); KH I, 6

bijela šeher: U bijelu šeher-Mitrovicu (SANU III, 17:3); KH I, 5

lijepa šeher: U lijepoj šeher Mitrovici (KH I, 6:4); Vuk VIII, 73

ravna: Ne šće Marko ravnoj Dmitrovici (Vuk II, 40:68)

bez atribucije: Od Sjenice i od Mitrovice (Vuk IV, 10:269); SM 72, 170

Dmitrovica

ravna: I pokupi Dmitrovicu ravnu (Vuk IV, 31:222)

bez atribucije: Do Zvečana i do Dmitrovice (SM 62:25); SM 63

42° 52' N, 20° 52' E

Grad, ranije selo, na ušću Sitnice u Ibar (Srbija, Kosovo). Razvio se u XIV v. ispod brda Zvečana, a oko crkve sv. Dimitrija po kome je i dobio ime.

Pod Turcima je postao jedno od pograničnih mesta bosanskog pašaluka prema Rumeliji (uz Nikšić, Kolašin, Novi Pazar, Novu Varoš, Priboj itd.). U turskom popisu iz 1455. pominje se kao selo Dimitrovce. Evlija Čelebi za njega kaže da leži na zapadnoj strani Kosova polja oko kojeg nema uzvišica, da je okruglog oblika kao jaje, i da je sagrađen od tesanog kamena. On takođe smatra da je Mitrovica jaka tvrđava i čvrst bedem koji se ne da ni potkopati ni minirati, ali da među njenim zgradama nema nijedne dobre građevine. Zbog sultanove smrti u Kosovskom boju, Turci su - po predanju - nazvali Mitrovicu prokletim gradom.

Mitrovica je imala dve crkve: sv. Ilije i sv. Dimitrija.

Literatura: EČ 268-269; EП 2 s.v.; VE s.v. Grad